Powrót do korzeni budownictwa

Tradycyjna technika wznoszenia budynków oparta na zastosowaniu surowego drewna dębowego zwanego zielonym dębem - ang. green oak. Jej historia sięga czasów średniowiecznych i wywodzi się z terenu obecnej Anglii. Konstrukcje nośną stanowi szkielet wykonany z zielonego dębu (ang. oak frame). Elementy konstrukcji łączone są ze sobą za pomocą tradycyjnych połączeń ciesielskich: czopy, wręby, nakładki, itp.. Wiele ze stosowanych połączeń zostało wymyślonych tylko do tej techniki wznoszenia obiektów i nie są stosowanie nigdzie indziej.

Zielony dąb to bardzo wytrzymały materiał jest jednocześnie podatny na obróbkę. Umożliwia to szeroką gamę rozwiązań projektowych, zwłaszcza w zakresie gabarytów obiektu. Kolejną z zalet zastosowania zielonego dębu jest możliwość łączenia go z rożnymi materiałami budowlanymi. Inwestor ma wobec tego do wyboru rożne możliwości „wykończenia” wnętrza budynku. Konstrukcja może być eksponowana zarówno z zewnątrz jak i od środka. Jest to możliwe dzięki bardzo zwartej budowie drewna dębowego i wynikającej z tego faktu jego trwałości. Przy współczesnym proekologicznym trendzie w budownictwie jest to jeden z niewielu długowiecznych materiałów. Żywotność takiej konstrukcji szacuje się na około 200 lat.

Podstawową zaletą programu Dietrich's przy tego typu przedsięwzięciach jest możliwość możliwość ciągłej weryfikacji i wizualizacji konstrukcji zanim pierwsze narzędzia dotkną drewna. Już na wczesnym etapie projektowania zarówno inwestor jak i projektant mają możliwość przeanalizowania wszystkich rozwiązań konstrukcyjnych i funkcjonalnych budynku. Obszerna biblioteka tradycyjnych połączeń ciesielskich pozwala szybko i precyzyjnie odzwierciedlić ten specyficzny styl budownictwa drewnianego. Charakter tego budownictwa nie wyklucza jednak możliwości stosowania nowoczesnych centr obróbczych sterowanych numerycznie - CNC do realizacji inwestycji. Odzwierciedlenie projektu w postaci pliku sterującego maszyną może zastąpić dziesiątki roboczogodzin spędzonych na ręcznym wycinaniu, w kilka chwil spędzonych przed ekranem komputera. Jeżeli dołożymy do tego wszystkie ułatwienia programu CAD związane z przygotowaniem dokumentacji rysunkowej i kosztorysowej to może se okazać, że kultywowanie tradycyjnego rzemiosła nie musi wyglądać identycznie jak przed setkami lat.

Fachwerk to tradycyjny niemiecki ciężki szkielet drewniany, w Polsce określany terminem ryglówka. Jest to jedna z klasycznych technik wznoszenia ścian metodą ciesielską. Pierwotne szkielet wypełniany był pomocniczym rusztem i tynkowany mieszanką glinianą. Taki system określany jest w Polsce mianem szachulec. W późniejszym okresie zrezygnowano z tej technologii na rzecz wypełnienia ścian murem ceglanym. Jest to zdecydowanie najbardziej popularna rozpoznawalna odmiana konstrukcji ryglowej, nazywana murem pruskim. 
Konstrukcja zbudowana jest z podwalin, oczepów, słupów, zastrzałów i rygli. Wykonanie konstrukcji ryglowej wymaga wysokiego kunsztu, wiedzy i doświadczenia ciesielskiego. Każdy element konstrukcji pełni określone funkcje, dlatego właściwy dobór połączeń decyduje i jakości i trwałości całej konstrukcji. Stosowane połączenia to klasyka ciesielstwa: wręby, czopy, nakładka skośna czy zamek francuski. 
Budynki wykonane w technologii ryglowej mają specyficzną cechę polegającą na wzajemnym przenikaniu się funkcji konstrukcyjnych i dekoracyjnych elementów budynku. Niepowtarzalny urok i charakter zawdzięczają kultywowaniu zasad budowlanych liczących sobie setki lat. 
Program Dietrich's posiada ogromna bibliotekę tradycyjnych połączeń ciesielskich zaczerpniętych z najlepszych tradycji budownictwa drewnianego. Dzięki temu łączenie elementów konstrukcyjnych ze sobą jest dziecinnie łatwe. Co ważne, użytkownik ma cały czas kontrolę nad najważniejszymi parametrami połączenia. Wstawiane obróbki mają charakter interaktywny, zmiana położenia lub przekroju elementu drewnianego skutkuje zmianą parametrów wycięcia w belce. Program posiada wiele ułatwień w zakresie pozycjonowania elementów konstrukcji. Tworzenie wielowarstwowych płaszczyzn ścian, stropów i dachów pozwala skupić się na rozwiązaniach konstrukcyjnych w konkretnych węzłach.
Automatyzacja procesu powstawania rysunkowej dokumentacji wykonawczej i kosztorysowej odciąża użytkownika programu. Możliwość transferu kształtu każdej z belek na język maszyn obróbczych sterowanych numerycznie - CNC jest ogromnym ułatwieniem dla każdego cieśli. Montaż wyciętej konstrukcji z profesjonalnie przygotowana dokumentacja rysunkową jest już czystą przyjemnością.

Technologia budowy domów Post&Beam jest w Polsce praktycznie nieznana. Taki sposób budowy domów wywodzi się w prostej linii od systemów ryglowych. W domach ryglowych podwaliny oraz oczepy połączone są ze sobą słupami. Sztywność w kierunku prostopadłym do konstrukcji zapewniona jest dzięki zastrzałom montowanym na końcach ścian. Połączenia elementów to klasyczne rozwiązania ciesielskie: kołkowane czopy i wręby czołowe. W technologii P&B mamy do dyspozycji jedynie elementy poziome: oczepy i podwaliny oraz elementy pionowe: słupy. Zastrzały oraz miecze zostały usunięte. Aby zachować niezbędną sztywność ścian konieczne było znaczące usztywnienie węzłów konstrukcji. Wszystkie połączenia realizowane są za pomocą łączników inżynierskich. Na każdy węzeł przypada minimum dwa łączniki. Wymogi techniczne narzucają wysoką dokładność realizowanych połączeń. Elementy muszą być ze sobą precyzyjnie spasowane. Nie bez znaczenia jest tu układ ścian wewnętrznych stężających cały budynek.

Rezygnacja z prostych i sprawdzonych metod usztywniania konstrukcji drewnianej podyktowana jest koniecznością sprostania śmiałym wizjom architektonicznym stawianym drewnu. Stało się to możliwe z chwilą upowszechnienia się stalowych łączników inżynierskich w budownictwie drewnianym. Od tej pory duże przeszklone fasady nowoczesnych budynków stały się realne do wykonania z naturalnego i mocnego budulca jakim jest drewno.