Dietrich's 3D CAD/CAM wersja 25
Kluczowe nowości w skrócie.

Wycięcie w krokwiach zwykłych pod deskowanie można zdefiniować przy wstawianiu krokwi. Wystarczy określić głębokość i jego długość w parametrach krokwi. Funkcjonalność i prostota definicji wycięcia pod deskowanie została rozszerzona na krokwie koszową i narożną.  
Opcja “kopiuj zakończenie krokwi” dostępna jest jedynie dla krokwi koszowych i narożnych. Umożliwia skopiowanie wycięcia pod deskowanie z sąsiednich krokwi: lewej i prawej strony. Opcja daje możliwość kopiowania zakończenia lecz tylko dla wariantu podwójnego cięcie w okapie. 
Wciąż pozostaje dostępna opcja wycięcia pod deskowanie na podstawie deskowania okapu dachu.  

Obróbka paneli płytowych wiąże się często z formatowaniem ich kształtu. Maszyna oryginalny prostokątny kształt płyty w obiekty o kształcie litery L, T lub prostokąt z wewnętrznym wycięciem. Zastosowanie klasycznych obróbek dla formowania płyt wiązało się z koniecznością reinterpretacji na właściwe procesy produkcyjne. Rozwiązania stosowane w modułach ściany i strop, czyli wycięcie w płytach doczekało się swojego odpowiednika w module D-CAM.  Funkcja może być używana do tworzenia wielokątnych wycięć w płytach. Wycięcia można wykonywać w kilku elementach równocześnie. W każdym widoku masz przegląd złożonych sytuacji i możesz intuicyjnie edytować komponenty z różnych obszarów modelu za jednym razem, korzystając ze znanych narzędzi.

Opis elementów na rysunku za pomocą odnośnika to bardzo efektywny i estetyczny sposób. Umożliwia optymalne umieszczenia opisu na rysunku, nie kolidujące z elementami rysunkowymi. Linia odnośnika umożliwia bezpośrednie powiązanie opisu z elementem. W przypadku opisu wielu elementów o identycznych cechach najlepiej jest zastosować jeden odnośnik wielokrotny. Odnośnik wielokrotny posiada jeden opis i wiele linii odnośnika wskazujących opisywane elementy. Nowa funkcjonalność dostępna jest dla odnośników jednowierszowych jak i odnośników wielowierszowych.   
Rysunki stają się bardziej estetyczne i przejrzyste, a wszystkie istotne informacje są widoczne na pierwszy rzut oka.

Płaszczyzny robocze w D-CAM stanowią bardzo ważne narzędzie do modelowania skomplikowanych struktur przestrzennych. Połączenie prostej i funkcjonalnej definicji płaszczyzny roboczej z intuicyjnym systemem wstawiania elementów na niej daje olbrzymie możliwości.
Jedną z funkcjonalności płaszczyzn roboczych jest możliwość ograniczenia widoczności modelu do  obszaru płaszczyzny roboczej. Ta cecha przypadła do gustu naszym projektantom. To zaowocowało rozwinięciem funkcjonalności CLIPBOX’a. 

• Ustawienia płaszczyzn roboczych otrzymały odrębne okno dokowane. Kontrola wymiarów, przezroczystości czy widoczności siatki podziału płaszczyzny dostępne są od ręki.
• Wszystkie krawędzie przekroju elementów posiadają jednakowy kolor. Użytkownik może go doprać wg własnych potrzeb. 
• Nowością jest opcja CLIPBOX. Umożliwia ona ograniczenie widoczności modelu wg płaszczyzny roboczej wybranych elementów. W tym celu należy wskazać jeden lub kilka elementów.
  • automatycznie generowaną są tymczasowe płaszczyzny robocze: pionowa, pozioma lub ukośna
  • oznaczenie elementu skutkuje usunięcie tymczasowych płaszczyzn roboczych
  • wstawienia na tymczasowej płaszczyźnie roboczej geometrii pomocniczej spowoduje jest zachowanie na stałe
  • tymczasowe płaszczyzny robocze można edytować za pomocą standardowych funkcji dla płaszczy roboczych: wymiary, położenie, nazwa 
• Opcja CLIPBOX umożliwia szybkie przygotowanie detali konstrukcji. Utworzenie widoku 3D na podstawie widocznych elementów na ekranie utrwala widok zbioru elementów.  
  • Rysunek widok-D-CAM jest realizowany wg wybranego widoku 3D. Zachowuje zakres i widoczność elementów
  • Projektant może decydować o etykietowaniu elementów, ukrywaniu niewidocznych krawędzi itp. 
  • Dostępny jest również system kreskowanie i cieniowania przekrojów elementów.

Nowe funkcjonalności płaszczyzn roboczych i ich wykorzystanie w opracowaniu detali konstrukcji zwiększają wydajność i podnoszą komfort pracy.
 

Kombi-blok WOD-KAN umożliwia projektowanie punktów wodnych w budynkach o konstrukcji szkieletowej. Został on tak przygotowany aby obsługiwać następujące typy punktów wodnych: zlew, zmywarka, umywalka, toaleta, bidet, natrysk i pralka. Narzędzie posiada 3 zakładki, zawierające wymagane dane.

Punkt wodny
Definiuje opis punktu wodnego oraz średnice i położenie (pion/poziom) wierceń. Przewidziane zostały 3 wiercenia: ciepła i zimna woda oraz odpływ. Wysokość punktu wodnego mierzona jest od posadzki do górnych wierceń. Rozstaw wierceń pod zasilanie wyznaczane są według osi punktu wodnego: na lewo i prawo. Położenie odpływu określa odsunięcie od punktów wodnych.

Wzmocnienie
Ta opcja umożliwia definicję wymiarów oraz położenia dodatkowego elementu ryglowego. Jest on automatycznie łączony z sąsiednimi słupkami. Rygiel służy jako element montażowy dla oczek wodnych.  

Podwalina
W celu doprowadzenie rur do punktów wodnych konieczna jest perforacja podwaliny. Użytkownik może określić wymiary wycięcia w podwalinie. Dodatkowo obszar można zabezpieczyć obszarem ochronnym w przypadku produkcji na mostach.

Technologia skanowania laserowego zaczyna odgrywać coraz ważniejszą rolę. Dzieje się tak ze względu na prosty, szybki i nie wymagający specjalistycznej wiedzy pomiar. Coraz większa dostępność skanerów i oprogramowania do obróbki danych pomiarowych, sprzyja temu trendowi. 
Praktyczne zastosowanie chmury punktów w projekcie 3D sprowadza się do wygenerowania ortofotomapy na zadaną płaszczyznę. Nowe rozwiązania umożliwiają generowanie ortofotomap dla widoków i przekorjów obiektów. 

Ortofotomapy mogą stanowić treść dokumentacji rysunkowej. W celu usystematyzowania jakości osadzanych grafik w rysunkach wprowadzona została opcja regulacji ich rozdzielczości. Projektant może swobodnie dostosować ich wielkość, balansując między jakością, a wielkością obrazów. 
 

System importu plików DWG i DXF został ujednolicony. Bez względu na to czy zapisany plik zawiera jedynie dane na płaszczyźnie, czy też posiada punktu umieszczone w przestrzeni, projektant dysponuje jednakowym interfejsem importu. Zmiany zostały wprowadzone równocześnie we wszystkich modułach: ściany, strop, dach i D-CAM. System wyboru importowanych warstw rysunkowych, zakres importowanego pliku, rotacja i skalowanie to funkcje dostępne dla projektanta.

Import plików DWG/DXF został skorelowany z danymi generowany przez tachimetry. Efektem tych działań jest lepsza interpretacja i prezentacji wyników pomiarów w modelu 3D. 
Import DXF z tachimetru umożliwia zachowanie oryginalnych symboli punktów pomiarowych. Zachowany zostaje kształt symbolu i jego kolor. 
W celu wyróżnienia punktów skrajnych: najniższych lub najwyższych możliwe jest przypisanie stałych kolorów dla zadanych zakresów procentowych.
Opis wysokościowy punktu można zachować z pliku źródłowego. W takim przypadku jest to opis tekstowy umieszczony na płaszczyźnie poziomej. Projektant może zamienić ten opis na etykietę 3D. Co więcej może przenieść je na osobną warstwę i nadać jej unikalna nazwę.

Projektowanie prefabrykatów powinno uwzględniać nie tylko ich docelowe położenie w konstrukcji, ale również etapy pośrednie: załadunek, transport i montaż. W tym celu każdy prefabrykat musi otrzymać system zawiesi umożliwiających ich bezpieczne podnoszenie. Nowy kombi-blok zawiesia - panele stropowe umożliwia definicję zawiesi paneli stropowych o dowolnych kształtach: prostokątny, 
trójkątny, trapezowy, itp. Obecność otworów w panelu stropowym nie stanowi problemu. Algorytm uwzględnia obecność otworów w stropie i umieszcza zawiesia w miejsca lokalizacji belek stropowych. Projektant może zastosować 3 lub 4 punkty zawiesi w panelu stropowym. Lokalizacja zawiesi jest związana z położeniem środka ciężkości i jednym z trzech alternatywnych parametrów:

• stałą długością liny/łańcuchy zawiesia
• kątem odchylenia liny/łańcuchy zawiesia
• wysokością uchwytu nad prefabrykatem

Dodatkowo makro obsługuje uchwyty pojedyncze (tylko hak dźwigu), podwójne (trawers pojedynczy), poczwórne (podwójny trawers). 
System etykietowania i wymiarowania opisuje położenie punktów zawiesi na panelu stropowym i długość liny/łańcuchy zawiesia. 

System multi-paneli umożliwia zbiorczą produkcję prefabrykatów o wspólnych cechach: grubość, wysokość, itp. Produkcja zbiorcza daje lepsze wykorzystanie i obciążenia linii produkcyjnych na etapie zbijania szkieletu i poszycia ścian. Mechanizm łączenia paneli ścian w multipanel działał w oderwaniu od procesu projektowego. Zwykle następował po zakończeniu całego projektu. Nowa funkcjonalność umożliwia podgląd pozostałych składników multipanela z poziomu konstrukcji ściany. Jeżeli panele ściany przynależą do kilku multi-paneli, projektant może również to podejrzeć. 
Aspekty konstrukcyjne i produkcyjne można łatwo i niezawodnie zharmonizować.
 

Panele to najmniejsze jednostki prefabrykacji. Panele powstają w wyniku podziału : ściany, stropów i połaci dachowych. Panele zawierają elementy takie jak belki, płyty, okucia i łączniki. Jako jednostki, projektowe i produkcyjne wymagają identyfikacji. System identyfikacji paneli zakłada zastosowanie liter, liczb oraz znaków specjalnych “<,{,[,/” w nazwie stanowiącej swego rodzaju przedrostek. Dodatkowo każdy panel podlega numeracji w formatowanym numerem jedno (1),dwu (01), trzy (001) lub cztero (0001) cyfrowym.  Projektant w tym zakresie może zastosować jedną z trzech opcji: 

• Unikalny system numeracji paneli to rozwiązanie stosowane w przypadku małych obiektów, które zawierają niewielką liczbę paneli. Każdy panel otrzymuje własny unikalny numer. Nawet panele i identycznych cechach otrzymują różne numery. Jest to wypróbowana i przetestowana metoda dla małych i średnich projektów oraz gdy istnieje niewiele identycznych elementów.
• Sortowany system numeracji paneli to zaawansowany system wyszukiwania i porównywania paneli między sobą. Algorytm analizuje wszystkie panele w obrębie budynku lub modułu 3D. Finalnie unikalne numery otrzymują jedynie panele o różnych cechach. Panele identyczne otrzymują ten sam numer, bez względu na przynależność do ścian i kondygnacji. To milowy krok w kierunku unifikacji produkcji i migracji w kierunku rozwiązań przemysłowych. 
• Stały system numeracji paneli to rozwiązanie dla sytuacji specjalnych. Jeżeli z określonych przyczyn zachodzi potrzeba unifikacji dolnej grupy paneli można im przypisać stały numer bez względu na różnice występujące między nimi. 
   

Standardem w komunikacji ze wszystkimi uczestnikami procesu projektowego: od inwestora do wykonawcy jest poczta elektroniczna. Maile często zawierają załączniki o sporych rozmiarach. Pomimo znacznego postępu w dziedzinie jakości łączy internetowych, przesyłanie bezpośrednie dużych załączników nadal stanowi duży problem. Ograniczenia wynikają z wielu czynników od aspektów bezpieczeństwa po ograniczenia pojemności skrzynki pocztowej odbiorcy.     

Usługa Dietrich's Cloud umożliwia całkowite rozwiązanie tego problemu. Modele 3D, rysunki, a nawet dokumenty (PDF, DOC) są automatycznie pakowane i transferowane na serwery Dietrich’s. Generowany jest link do przesłanych zasobów na serwerze. Użytkownik może automatycznie wygenerować wiadomość elektroniczną z linkiem do wybranych zasobów. Może również skopiować link i wkleić do wiadomości komunikatora Whatsapp, Messenger, itp. 

Odbiorca po otrzymaniu wiadomości z modelem lub całym projektem Dietrich’s pobiera plik *.PZP i może go rozpakować w module zarządzania projektami. W przypadku przesyłania plików uniwersalnych PDF, DXF, PNG, itp mechanizm pakowania wykorzystuje  format kompresji bezstratnej i archiwizacji danych ZIP. Do rozpakowanie nie jest wymagany Dietrich’s.

Usługa Dietrich's Cloud zapewnia płynną wymianę danych.

Szybki dostęp do aktualnych informacji odgrywa ogromną rolę. Daje możliwość realizacji zadania w najkrótszym czasie. Dzięki nowej funkcjonalności jaką są hiperlinki każdy użytkownik może bezpośrednio korzystać z zasobów dostępnym materiałów informacyjnych i szkoleniowych. Każde okno dialogowe w programie posiada w prawym górnym narożniku dwie dodatkowe ikony. Jedna jest linkiem do INFOTEKI, a druga do kanału na YouTube. Nie są to jednak linki ogólne. Za pomocą odpowiednich rozwiązań dopasowaliśmy linkowane treści do tematyki okien dialogowych. W ten sposób użytkownik, projektant otrzymuje odfiltrowane i celowane treści do konkretnego zagadnienia. Opracowane rozwiązania są na tyle elastyczne, że każdy nowy artykuł lub film jest natychmiast dostępny dla użytkowników, bezpośrednio po jego publikacji. 

Spójny, ustandaryzowany interfejs użytkownika jest podstawą ergonomii oprogramowania. Dotyczy to w szczególności często wykorzystywanych okien dialogowych takich jak: tryb prezentacji, system wymiarowania i etykiet oraz  struktura modelu. 
Proces standaryzacji został rozszerzony na kolejne moduły: plan montażu, system załadunku, moduły obliczeniowe DC-Statik i profil. Finalnie uzyskano spójne i jednolite środowisko pomimo znaczących różnic w funkcjonalności modułów. Pomaga to doświadczonemu zespołowi w codziennej pracy, a nowym pracownikom ułatwia i przyspiesza zapoznanie się z systemem.

Zmiany w obrębie modułu Profil są nieco większe:

• Główne okno definicji profilu zostało poddane odświeżeniu.
• Została dodana opcja widok profilu. Działa ona identycznie jak widok roboczy w module ściany. Umożliwia ustawienia widoczności elementów profilu na widoku. Konfigurowanie systemu wymiarowania i etykietowania do różnych zastosowań. Dodawanie elementów rysunkowych i opisowych. Wydruk treści bezpośrednio widocznych na ekranie.
• Predefiniowane ustawienia widoków profilu, można zapisać do szablonu profilu i korzystać z nich przy kolejnych projektach, bez konieczności ponownego ich konfigurowania.
   

W hierarchii systemów prefabrykacji na najwyższym stopniu znajduje się prefabrykacja modułowa 3D. Jest to struktura przestrzenna, która składa się co najmniej z dwóch ścian oraz dwóch stropów.  W ten sposób powstaje samodzielna jednostka projektowa, produkcyjna i montażowa. Zastosowanie prefabrykacji modułowej 3D może być bardzo szerokie. Najlepiej sprawdza się na obiektach o powtarzalnych funkcjach: hotele, akademiki, szpitale itp. System modułów 3D Dietrich’s umożliwia podział obiektu na jednostki 3D, ich prezentację w strukturze modelu, projektowanie w układzie równoległym (jeden moduł - jeden projektant) lub/i edycję modułu 3D.
Opracowana technologia modułów 3D znajdzie swoje zastosowanie również w wielu innych dziedzinach: projektowanie elewacji, konstrukcji z okuciami, itp. Wszędzie tam gdzie występuje powtarzalność i skomplikowana struktura. W takim układzie moduł 3D funkcjonuje jak dynamiczny blok 3D. 

Moduł 3D występuje w środowisku Dietrich’s jako całkowicie nowa jednostka. Modułem 3D nazywamy dowolny inny obiekt Dietrich’s osadzony w innym obiekcie Dietrich’s jako moduł 3D. Posiada on swoje miejsce w strukturze modelu jako typ i lokalizację. Typem określa się unikalny rodzaj obiektu, a lokalizacją miejsce jego osadzenia. Kilkukrotne wstawienie tego samego modułu daje kilka lokalizacji. Moduły 3D to obiekty, ich osadzenie w modelu ma charakter dynamiczny to sprawia, że modyfikacja obiektu źródłowego (np usunięcie, dodanie belki) wpływa na wszystkie moduły 3D!