Nesting - optymalizacja rozkroju płyt
Budownictwo przez długi czas uchodziło za branżę, w której optymalizacja wykorzystania materiałów była traktowana z lekkim  przymrużeniem oka. Powszechne jest stwierdzenie, że budynki muszą być solidne, więc nie ma co oszczędzać

Teza ta nie stoi w sprzeczności z koniecznością optymalnego wykorzystania materiałów budowlanych, zarówno od strony ekonomii, jak i ekologii. Budownictwo długo opierało się implementacji nowoczesnych technologii, rodem z innych branż. Trend na szczęście uległ zmianie. Proces ten jest szczególnie widoczny w budownictwie drewnianym, garściami czerpiącym z rozwiązań stosowanych między innymi w branży motoryzacyjnej, meblarskiej czy metalowej.

Nesting to termin, który określa proces optymalizacji rozkroju surowej płyty na małe elementy. Nesting, w odróżnieniu od standardowej optymalizacji 2D, umożliwia wzajemne „zagnieżdżanie”się elementów. Technologia ta wywodzi się z branży odzieżowej i metalowej. Pierwotnie proces polegał na ręcznym układaniu szablonów na materiale i jego racjonalnym wykorzystaniu. Dziś tym zadaniem zajmują się zaawansowane maszyny i oprogramowanie.

Proces optymalizacji polegający na nestingu opiera się na bardzo zaawansowanych algorytmach obliczeniowych. Na wynik końcowy wpływa wiele parametrów bazowych. Można wydzielić trzy grupy parametrów: materiałowe, maszynowe i produkcyjne. Parametry materiałowe określają jednorodność lub niejednorodność materiału płyty. W przypadku surowych płyt istotna jest ich orientacja oraz występowanie lewej i prawej strony. Parametry maszynowe określają technikę cięcia (po linii prostej lub łamanej), szerokość rzazu, możliwość nakładania się cięć lub też jej brak. Parametry produkcyjne definiują możliwość obracania elementami w trakcie optymalizacji.

Nesting został bardzo dobrze przyjęty przez firmy produkujące domy w technologii SIP, MHM i paneli KLH.