D-Logistyka Załadunek
Moduł załadunku prefabrykatów drewnianych i innych komponentów niezbędnych na budowie
Procedura załadunku rozpoczyna się od wyboru pojazdu oraz typu załadunku. D-Logistyka Załadunek posiada bibliotekę pojazdów w postaci makiet 3D. Pod pojęciem pojazd należy rozumieć: ciągnik siodłowy z naczepą, samochód ciężarowy z przyczepą (solówka), jak również samą naczepę lub przyczepkę. Pojazd wyznacza dopuszczalną masę całkowitą DMC oraz gabaryty przestrzeni ładunkowej. Sam proces załadunku realizowany jest w typie załadunku. Typ załadunku określa sposób ustawienia ładunku: w pionie, poziomie lub mieszany, oraz dopuszczalną masę ładunku. Typ załadunku posiada makietę 3D i podobnie jak pojazdy, swoją bibliotekę. Jeśli firma posiada specjalne stojaki transportowe, typ załadunku uwzględnia ich konstrukcję i sposób załadunku.
Model budynku do załadunku należy wczytać do modułu D-Logistyka Załadunek. Musi on spełniać dwa ważne warunki. Po pierwsze należy określić masę i gabaryty prefabrykatów przewidzianych do załadunku. Za pomocą warstw można kontrolować zakres elementów wchodzących w skład prefabrykatu. Model musi być posortowany i zapisany. Załadunek może dotyczyć kilku obiektów równocześnie, dlatego dozwolone jest wczytanie kilku budynków. Mechanizm załadunku rozpoznaje prefabrykaty w postaci całych ścian, stropów lub połaci, paneli: ściennych, stropowych i dachowych, oraz pojedynczych elementów: belki, kształtowniki, płyty itp.
Procedura załadunku polega na wyborze elementu budynku i umieszczeniu go na aktywnym poziomie załadunku. Aktywny poziom załadunku posiada własną płaszczyznę roboczą, to umożliwia precyzyjne ulokowanie ładunku. Można go przesuwać w obrębie płaszczyzny roboczej korzystając z punktów przyciągania. Załadowane na pojazd elementy konstrukcji otrzymują nową kolorystykę, dzięki czemu łatwo się zorientować, co zostało załadowane a co nie.
Efektem finalnym procesu załadunku jest dokumentacja rysunkowa precyzyjnie określająca położenia prefabrykatów na każdym poziomie załadunku. Rysunek zbiorczy zwykle składa się z widoku aksonometrycznego na typ załadunku (naczepę) oraz widoków z góry i boku. Poziomy załadunku można przedstawić na dodatkowych widokach lub osobnych rysunkach.
